Rabat, Meknes 16 maart

Zondag 16 maart 

Het was maar goed dat we vroeg zijn gaan slapen want om 5.45 uur begon op de kamer naast ons een grote verbouwing. We soezen nog even maar staan dan toch ook maar op. De douche is afwisselend koud en warm, niet zo’n fijne als gisteren. Het ontbijt bestaat uit waterige koffie, stokbrood en cake. Of smakeloze roerei. Dat was gisteren ook beter. We stappen de bus in richting Rabat. Ook nu zien we weer veel tegenstellingen tussen arm en rijk. 

Rabat  wordt ook wel het Singapore van Afrika genoemd. Rabat is één van de vier koningssteden van Marokko. Mohammed V en zijn zonen koning Hassan II en prins Moulay Abdellah liggen in Rabat begraven, hun mausoleum is één van de belangrijkste monumenten van de stad. 

Mohammed V was de geliefde koning die Marokko naar de onafhankelijkheid leidde. Naast zijn rol als laatste rustplaats voor het Marokkaanse koningshuis, staat het mausoleum ook symbool voor de eerbied van het land voor zijn leiders en zijn inzet voor het behoud van hun nalatenschap. 

 

  
Voor het mausoleum staat een kraampje met sinaasappels die geperst worden waar je bij staat. We kopen een beker sap voor 20 dirham. Het smaakt heerlijk. We krijgen nog wat sightseeing door Rabat. 

Het is een prachtige, schone stad. 

We lunchen aan de haven en voor het eerst zitten we met de hele groep aan een lange tafel. 

We rijden naar Meknes en komen langs een koninklijk paleis, waar voor de muren om de 100 meter bewaking staat. 

We komen aan in het hotel we om 16.30 uur. In de verte zie je de kasbah, waar we morgen naar toe gaan. 

Het hotel is vergane glorie, maar je kunt zien hoe mooi het oorspronkelijk was. Het heeft 2 zwembaden, een tennisbaan, meerdere barretjes en een luxe lounge. Onze kamer is heel groot met een balkon met deuren die niet op slot kunnen. 

 

We vertrouwen erop dat het goed gaat. We lopen een rondje in en om het hotel en liggen een uurtje bij het zwembad in de zon. 

Terug op de kamer gaat Wilma een uurtje naar bed, terwijl Erik met de foto’s en filmpjes aan het werk gaat. Om 20.00 uur gaan we pas aan tafel. We krijgen allemaal hetzelfde: een smakeloze aardappelsoep, een tajine kip, met een paar wortelen en brood. Als toetje een stukje flan. Het duurt allemaal vrij lang en we gaan pas om 21.45 uur van tafel.

Casablanca 15 maart

Zaterdag 15 maart

Om 5 uur begint een hond hysterisch te blaffen, om 5.30 gaat de wekker bij de buren, hun douchen en slaan met de deuren is goed hoorbaar. Om 6.30 uur staan wij ook op. Het ontbijt is heel uitgebreid. De serveerster brengt ons een soort van pannenkoek, volgens haar de specialiteit van Marokko. Lekker met honing. Stipt om 8.30 uur rijdt de bus weg naar Casablanca. We rijden langs een wisselkantoor, waar bijna iedereen geld haalt. De rit is 240 km en onze reisleider vertelt heel veel bijvoorbeeld over wat we zien, maar ook over de geschiedenis van het land. We rijden over de tolweg, het is een beetje glooiend. Het heeft 10 dagen geregend en nu is het zonnig. Daardoor zien sommige stukken van de kale vlakte er nu groen uit.

Geregeld zie je een herder lopen met geiten of schapen. De kuddes zijn klein, zo’n 10 tot 20 beesten. We zien jonge aanplant van olijven, het duurt nog wel een jaar of 5 voordat deze vruchten dragen. Her en der zie je een bouwwerk, het zijn boerderijen, velen met zonnepanelen en een waterbassin. We drinken koffie na ongeveer 2 uur en kopen direct 2 grote flessen water. Er wordt geadviseerd zelfs je tanden niet te poetsen met het kraanwater om buikproblemen te voorkomen. Langs de route wisselen armoedige hutjes zich af met hoogbouw en wat luxere huizen. Er volgt een sightseeing met de bus in Casablanca. We zien bij de ingang van de grootste stad van Marokko gigantische villa’s staan. Zelfs een klein paleis van een sjeik. We lunchen en bezoeken daarna de op 2 na grootste moskee ter wereld, de Hassan II moskee. 

We krijgen van de Engels sprekende gids uitleg. We stappen de bus weer in tot de boulevard. Hier lopen we een half uurtje en dan rijden we naar een park. Dit is echt een familie park waar men zich kan ontspannen. 

  

De bus rijdt verder terwijl wij via het park en bezienswaardigheden naar ons hotel lopen. 

Na installatie lopen we naar de supermarkt voor water en wat te knabbelen, want het duurt nog bijna 2 uur voor het diner. We rusten wat op bed en om 20.00 uur schuiven we aan bij het buffet. Het is zeer goed verzorgd. Na het eten nog even social media lezen en bijwerken en om 22.00 uur gaan we slapen. 

Video: https://youtu.be/hBYqnl2cN-0?si=dBHWa85pmCIMCSX0

Borne -->> Schiphol -->> Marrakech 14 maart

Vrijdag 14 maart

We staan tegen 7 uur op, ontbijten, wassen af, sluiten de koffer en vertrekken naar Schiphol. We kopen een koffie onderweg en kunnen bij dit tankstation zelfs voor niks naar het toilet.  We zetten de auto op P3 en gaan met de shuttlebus naar de vertrekhal.

We leveren onze koffer af en omdat we op een bankje willen zitten besluiten we al in te checken om daarna onze boterham te eten. Dom, want nu worden onze blikjes cola die we mee hadden weggegooid. Helemaal niet meer aan gedacht. We gaan door een bodyscan en bij Erik worden de lampjes rood. Hij wordt gevisiteerd, maar natuurlijk vinden ze niets. De boosdoener is de bretels die hij draagt. Als we door de douane zijn, kopen we dan maar  iets te drinken en eten onze boterhammen. Het wordt drukker en drukker bij de gate. 

Uiteindelijk vertrekken we een half uur later dan de bedoeling. Het vliegtuig zit zo goed als vol. Voor ons zit verspreid een voetbal elftal, die een weekend gaat trainen in Marrakesh. 

Ze nuttigen flink wat alcohol en zijn zeer luidruchtig.  Bij de landing is er één die steeds gaat staan en door de stewardess een aantal keren gemaand wordt te gaan zitten. Wij zitten helemaal achterin, en één stoel is vrij. 

Daardoor hebben we ook wat meer bewegingsruimte. En nog een voordeel, daardoor zijn we vrij snel het vliegtuig uit. 

In verband met de ramadan is het een uur vroeger. We landden om 18.30 uur Marokkaanse tijd. Helaas is er best wel oponthoud bij de douane. Ze willen veel van je weten. Hoe lang je blijft, wat je er komt doen, in welk hotel zit je, wat is je beroep. Dan wordt je pas gescand en jijzelf ook, er wordt een nummer in je pas gekrabbeld en een stempel gezet en dan mag je doorlopen. De koffer kwam snel en door naar de reisleider. In de aankomsthal en buiten stonden wel 30 mensen met een bordje. Gelukkig die van ons ook. We worden naar de parkeerplaats gestuurd naar een wit busje. Er passen 14 mensen in, blijkbaar is de groep niet groter. In een kwartier tijd zijn we in het hotel. We vullen een lijst in met onze gegevens en het nummer dat door de douane in onze pas is gezet, krijgen het sleutelkaartje van onze kamer en zetten onze koffers weg. 

 

We frissen ons op en om 19.45 uur gaan we eten. We worden verspreid neergezet, we zitten bij 2 Franse stellen, zodat we niet echt kennis kunnen maken met de andere mensen van de groep. We kiezen wat van het buffet, eten en gaan naar onze kamer waar we al vroeg naar bed gaan. 

 Video: https://youtu.be/lLvq_bKbeJc?si=SqVkeCNXEMZ0a1Yg

Saint-Paul-Trois-Châteaux, Givry, Redange 2 t/m 4 januari

Woensdag 1 januari

We hoorden om middernacht de klokken 12 x slaan, daarna ongeveer een kwartier vuurwerk en toen werd het stil. Heerlijk geslapen. Vandaag ook een rijdag, naar Saint-Paul-Trois-Châteaux. Ook een bekende plek voor ons. We hebben alleen maar tolweg gereden. Er staan 8 campers als we aankomen. Later komt er nog een Fransman, die de camper een aantal keren verplaatst vanwege schotelontvangst. 

 

Donderdag 2 januari

Regen, regen en nog eens regen. Wij rijden tot Givry. Alweer zo’n plek waar we vaker overnachten, maar nog nooit activiteiten ondernomen vanwege het slechte, natte weer. Er loopt een fietspad achter de plek. Wie weet ooit eens.

Vrijdag 3 januari

We rijden een flink eind. Eigenlijk meer dan we van plan waren, maar de voorspellingen voor Nederland zijn glad, sneeuw en regen voor het weekend. Dan kunnen we maar beter thuis zijn. Onderweg zien we al veel sneeuw, gelukkig zijn de wegen schoon. We kennen deze plaats, Redange, van tijden geleden, toen was deze groter. Nu staan er veel auto’s op de plekken. Er is nog net één plekje over voor ons. Genoeg voor ons ;-) Aan het eind van de avond vertrekken de auto's en komen er tot middernacht nog campers.

 

Zaterdag 4 januari

Weer thuis. Kachel hoger, wasmachine en naar de kinderen en kleinkind om te knuffelen.

 

Vinaros, Vilabertran, Saint-Paul-Troix-Châteaux 29 december t/m 1 januari

Zondag 29 december

We verlaten de camping en gaan naar de camperplaats in Vinaros. Er is sinds dit jaar een flat gebouwd naast de parkeerplaats en die zorgt voor 1 ½ uur schaduw in de middag. Maar gelukkig kun je ook hier de zon opzoeken. We staan op ongeveer 100 meter van het strand en de zee. 

 

Maandag 30 december

Het is ijzig koud, maar wel met een strakblauwe lucht. De ochtend zitten we binnen. Tijdens het schaduwuurtje maken we een wandeling en bij terugkomst kunnen we nog lekker buiten zitten.

Dinsdag 31 december

We rijden een stukje noordwaarts, naar Vilabertran. We waren hier in maart ook, een klein stukje verder het dorp in. Dit keer staan we op een verharde betonnen parkeerplaats. 

Er staan maar een paar andere campers en een caravan. Naast ons komt later op de avond een busje met hoe kan het een schuifdeur zonder softclose. En het zijn rokers die dus vaak eruit moeten. En een dieselkachel met een hoop herrie. We gaan redelijk vroeg naar bed.

 

Woensdag 1 januari

We hoorden om middernacht de klokken 12 x slaan, daarna ongeveer een kwartier vuurwerk en toen werd het stil. Heerlijk geslapen. Vandaag ook een rijdag, naar Saint-Paul-Trois-Châteaux. 

Ook een bekende plek voor ons. We hebben alleen maar tolweg gereden. Er staan 8 campers als we aankomen.

 

Peñíscola 23 t/m 28 december

Maandag 23 december

Weer een slechte nacht. Dit keer kwam een camperaar die met de motor weg was om 0.30 uur terug. Zijn motor was beplakt met stickers van de Red Bull Ring. De motoren die daar rijden hebben een behoorlijk volume en dat had deze ook. Hij zette de motor vrij snel uit, maar daarna bleef hij nog wel een kwartier buiten staan kletsen. En toen begon het om 3.30 uur te waaien. We lagen te schudden in bed. Er waaide steeds rommel op de camper, het klepje van de elektra klepperde, kortom weer niet zo goed geslapen. We nemen afscheid van Sonia en Fernando en rijden naar Peñíscola, naar camping La Volta. Onderweg last van stevige rukwinden. We kletsen met de beide buren, filmen wat en zitten even buiten. Erik gaat op de step, maar als hij terug is gaan we naar binnen, het waait nog steeds stevig. En de zon is van onze plek al weg. We kunnen niet aan het stroom, de capaciteit van de camping is te laag om iedereen te voorzien.

Dinsdag 24 december

Onze buren gaan naar huis, de vrouw is met de fiets gevallen en heeft haar bekken gebroken. De plaats wordt niet opgevuld en we hebben daardoor wat meer zon. Waar we dan ook volop van genieten. Ook het losse zonnepaneel doet goed zijn best. In de buitenbar draait dj Ivan vanavond muziek, hij stopt om 23.00 uur.

Woensdag 25 december

We drinken koffie bij Tanja, een dame die al jaren met haar echtgenoot naar deze camping ging. Hij is vorig jaar overleden, na jarenlang ziek te zijn geweest. Ze heeft een hondje aangeschaft en pakt de draad van haar leven weer op. ’s Middags gaan we kijkersvragen beantwoorden.

 

Donderdag 26 december

We hebben een rustige dag en zoeken telkens de zon op. Helaas voor ons kregen we weer buren en moeten we zelfs naar straat als we een zonnetje willen.

Vrijdag 27 december

We pakken vandaag de fiets en gaan naar Vinaros. Daar is een camperplaats waar meerdere kennissen van ons lang hebben gestaan. Als we langs een aantal Nederlanders fietsen, worden eerst deze herkend en dan wij. We kletsen met heel veel volgers die op deze plaats staan. We besluiten om zondag hier ook naar toe te gaan. We eten een dagmenu, kroketten, paella en een tiramisu. 

Heerlijk. Terug in de camper stoot Wilma haar teen. Dat deed behoorlijk pijn, ze kan hem niet bewegen van de pijn. Je ziet de teen met de minuut blauwer worden.

 

Zaterdag 28 december

We gaan op de fiets naar Peñíscola, er is een Middeleeuwse markt. Het stelt niet veel voor, maar is leuk om even te bekijken. We slenteren een beetje rond en drinken koffie op een terrasje. 

Daarna worden we opgehaald door Gerrit en Jetske. Zij wonen sinds een aantal jaren hier en volgens ons al langer. Ze hebben ook aangeboden dat onze camper bij hun huis kan staan als we besluiten dat we even met het vliegtuig naar huis willen. We gaan gezellig samen uit eten, daarna laten ze hun huis met hun grondstuk 16.000 m2 zien. Het is een mooi, geheel onderkelderd huis met een zwembad, olijven, vijgen, granaatappels en heel veel werk. Ze hebben zelf olijven geplukt en hier olie van laten persen en we krijgen een flesje mee. Zo leuk, het was een gezellige middag.